Кніга «Гісторыя асветы на Ваўкавышчыне (да 1915 года)» выйшла накладам 150 асобнікаў у мінскім выдавецтве «Смэлток».

Сяргей Раманаў, гісторык, аспірант катэдры гісторыі і археалогіі Гарадзенскага ўніверсітэта, выхадзец горада Свіслач ва ўступе кнігі ў прыватнасці напісаў: «Пачынальна з самай першай, кнігі Мікалая Быховцева выклікалі непадробную цікавасць, як у асяроддзі адмыслоўцаў, так і ў звычайнага чытача. Шмат у чым сакрэт поспеху аўтара ляжыць у сферы яго інтарэсаў: спрабуючы стварыць манаграфію краязнаўчага тыпу яму воляй прымусам даводзіцца выходзіць за лакальны маштаб падзей на Ваўкавышчыне і апускацца ў агульнагістарычны кантэкст, злучаць гэтыя два канца аднаго і таго ж клубка гісторыі. Разам з тым у гэтым з’яўляецца моцны бок такіх прац: яны апісваюць тую гісторыю, якой няма ў падручніках, працах акадэмічных гісторыкаў, энцыклапедычных выданнях. Лакальны ракурс даследавання сам па сабе і ў спалучэнні з талентам гісторыка дае дзіўны вынік: гісторыя перастае быць безаблічнай, знаходзіць сваіх персанажаў, абрастае невядомымі раней падрабязнасцямі і дэталямі, «увасабляецца» на старонках кнігі ў пэўна-гістарычным становішчы, адначасова здымаючы шматлікія ўстояныя стэрэатыпы і штампы.

Чарговая праца гісторыка-краязнаўцы прысвечана гісторыі адукацыі і асветы на Ваўкавышчыне ў шырокай гістарычнай перспектыве: ад з’яўлення першых устаноў адукацыі (XVI стагоддзе) да пачатку ў доследным рэгіёне глабальнага канфлікту, які змяніў якаснае і колькаснае ўтрыманне сістэмы асветы – Першай сусветнай вайны (1915 год).

У даследаванні досыць дэталёва апісваецца і аналізуецца механізм працы сістэмы асветы ў рэгіёне, арганізацыя школ і іншых устаноў адукацыі, характар іх дзейнасці і ўзнікалыя пры гэтым складанасці і супярэчнасці.

Асаблівай увагі заслугоўвае навуковы апарат, скарыстаны аўтарам: асноўная частка кнігі пабудавана на архіўных матэрыялах, большасць з якіх упершыню ўводзяцца ў навуковы зварот а таму, без сумневу, будуць выкарыстоўвацца, цытавацца і апынуцца запатрабаваным матэрыялам для іншых даследнікаў, якія займаюцца падобнымі тэмамі. Наўрад ці цікавасць да дадзенай кнігі абмяжуецца толькі вузкім кругам адмыслоўцаў: развіццё сучаснай сістэмы адукацыі ў Рэспубліцы Беларусь (і на Ваўкавышчыне ў прыватнасці) выпрабоўвае недахоп адмысловай навуковай літаратуры, якая паказвае развіццё сістэмы адукацыі ў Беларусі ў гістарычнай перспектыве, што ілюструе традыцыі пераемнасці ў дадзенай сферы. Усё вышэй сказанае дае надзею, што матэрыялы з гэтай кнігі маюць шанец патрапіць у школы горада Ваўкавыска і раёна, і, тым самым аказаць уплыў на інтарэсы і захапленні, станаўленне грамадзянскай пазіцыі і асобасных якасцяў навучэнцаў. Нельга не адзначыць, што кніга ў вышэйшай ступені характарызуе арганізацыю і функцыянаванне ўстаноў асветы на Ваўкавышчыне ў мінулым, дае адказы на шматлікія пытанні пра ўзровень ведаў і характары сістэмы адукацыі таго перыяду».